მოსახლეობის ნაწილი მიიჩნევს, რომ სკოლებში ერთ-ერთ პრობლემას წარმოადგენს ფსიქოლოგიური ძალადობა - ბულინგი. ამისი ძირითადი მიზეზია კულტურა, რომელსაც ქმნიან ადამიანები, რომელთათვისაც მისაღებია აგრესიაზე დაფუძნებული ურთიერთობა, სახელმწიფოს მიდგომა კი პრობლემის აღმოსაფხვრელად ჯერ არ ჩამოყალიბებულა.

თანამედროვე მსოფლიოს ერთ-ერთი ყველაზე აქტუალური და განხილვადი თემაა ძალადობა. ძალადობა თავისი ფორმებით თითქმის ყველგან იჩენს თავს. თუ, საბედნიეროდ, ჩვენ მისი მსხვეპლი არ ვართ, თავისუფლად შეიძლება მოწმე ვიყოთ. მისი ერთი ფორმა - ფსიქოლოგიური ძალადობა ანუ, როგორც მას უწოდებენ, ბულინგი, სამწუხაროდ, ჩვენი სკოლების ერთ-ერთ უდიდეს პრობლემად გვევლინება. ბულინგი ყველგან შეიძლება გამოვლინდეს, ნებისმიერი მოსწავლის მიმართ, რომელიც თავისი სოციალური სტატუსით, გარეგნობით, შეხედულებებით, ქცევებით სხვისთვის მიუღებელი და გამაღიზიანებელია. ასეთ შემთხვევაში ძალადობას ქმნიან ისინი, ვისთვის ჩვეულებრივი მოვლენაა აგრესიაზე დაფუძნებული ურთიერთობა და თავის მხრივ, ისინიც, ვისაც არ შეუძლია ხმა ამოიღოს და შეეწინააღმდეგოს მას. ყველაზე ცუდი კი ისაა, რომ ამ მოვლენის მიმართ არ არსებობს ჩამოყალიბებული ბრძოლის გზები და სათანადო მიდგომა სახელმწიფოსგან.
ჩემთვის სკოლის გარემო და შიდა ურთიერთობები უცხო ნამდვილად არ არის. ამიტომ თავისუფლად შემიძლია შევაფასო რამდენად დიდი მასშტაბი ამ პრობლემის და როგორი არასათანადო სიტუაციაა ჩვენს სკოლებში. როდესაც ჩვენ ბავშვებს ყოველთვის ვეუბნებით, რომ დაცინვა მიუღებელია და ერთმანეთს პატივი სცენ, ხშირად გვავიწყდება, რომ ისინი ასეთ საქციელს სადღაც ხედავენ და ინსტიქტურად იმეორებენ. ოჯახური მდგომარეობა, პრობლემები არც ისე იშვიათი წინაპირობაა ბულინგის დაწყებისა. ამას გარდა, საკუთარი გამოცდილებიდან მახსენდება მასწავლებლებიც, რომლებიც (თუნდაც არაბოროტად, ხუმრობით) ხშირად ასხვავებენ ბავშვს გარკვეული ნიშნით და ამით ბიძგს აძლევენ სხვებს, რომ მას დასცინონ. პედაგოგიური უნარების სიმცირე, სათანადო მოუმზადებლობა, არცოდნა ფსიქოლოგიისა - ამ ყველაფერს მივყავართ იქამდე, რომ მასწავლებლები ხშირ შემთხვევებში თავადვე ვერაფერს ხდებიან ძალადობის წინააღმდეგ, მათ არ აქვთ არანაირი რესურსი მოაგვარონ უდიდესი პრობლემა...ასეთ დროს დამნაშავე შეიძლება ვუწოდოთ სახელმწიფოს, რომელიც ვერ ახერხებს პედაგოგების სერიოზულ გადამზადებას, რომელიც ვერ აძლევს მათ საკმარის ფსიქოლოგიურ განათლებას და შესაბამისად ძალას საბრძოლველად. სკოლებში აღარ გვყავს ფსიქოლოგი (რომელიც ადრე გვყავდა, თუმცა თითქმის უფუნქციო იყო), არ ტარდება გაკვეთილები, რომლებზეც ამ ურთიერთობებს განიხილავენ და ისაუბრებენ. კიდევ ერთი, მანდატურის სამსახური, რომელიც სახელმწიფომ ამგვარი სიტუაციების ასარიდებლად შემოიღო, სრულიად უუნაროა, რამდენადაც დღეს მანდატურს უბრალო პოლიციელის გარეგნული ფორმა აქვს და რეალურად არ გააჩნია საკმარისი შესაძლებლობა და ცოდნა, გადაჭრას ურთულესი საკითხები...
ამდენად, ვფიქრობ, მხოლოდ სათანადო მომზადება თუ დაგვეხმარება, რომ ვებრძოლოთ ბულინგს. სახელმწიფომ აუცილებლად უნდა ჩაუტაროს ტრენინგები გამოუცდელ მასწავლებლებს, მანდატურებს, სკოლებში უნდა დაინერგოს ფსიქოლოგის ინსტიტუტი და შეიქმნას საერთო სულიერი მზადყოფნა პრობლემის აღმოსაფხვრელად. დღეს კი, როცა არ არსებობს შესაბამისი მეთოდები და გზები, ძალიან ძნელია ბულინგის დამარცხების იმედი გვქონდეს...