არსებობს მოსაზრება, რომ ადამიანი სხვებს კი არ უნდა ეჯიბრებოდეს, არამედ ისწრაფოდეს გაიმარჯვოს საკუთარ თავზე.

ადამიანების ცხოვრება თავისთავად სწრაფვაა უკეთესისკენ. ჩვენ ყოველთვის გვინდა მეტი და მეტი, უკეთესი და უკეთესი პირად თუ კარიერულ ცხოვრებაში. ეს გასაკვირი არც არის და მისაღებიცაა, რომ ადამიანი ცდილობს სრულყოფას. ნაწილისთვის ეს გზა გულისხმობს სხვებთან შეჯიბრებას, ნაწილი კი საკუთარ თავს ეჯიბრება. რა თქმა უნდა, მნიშვნელოვანია, რომ კონკურენტუნარიანები ვიყოთ სხვათათვის, მაგრამ, ვფიქრობ, ადამიანმა ნებისმიერ შემთხვევაში წინსვლა საკუთარი თავის გამოსწორების გზით უნდა დაიწყოს. ის, რომ შევძლებთ ჩვენს თავზე გამარჯვებას და ანგარიშგასაწევ ძალად ვიქცევით, თავისთავად დიდი გამარჯვებაა და წარმატებისკენ გადადგმული უდიდესი ნაბიჯი.
ჩემი შეხედულებით, ზემოთ აღნიშნული ყველაზე თვალსაჩინოდ პროფესიულ ცხოვრებაში ვლინდება. ნებისმიერი კარიერული წინსვლა მოითხოვს, რომ ჯერ შენი თავი გარდაქმნა და ასე 'ებრძოლო' სხვას. მაგალითად, შენ ხარ ექიმი, მსახიობი თუ მასწავლებელი, ყველა შემთხვევაში გჭირდება იყო საუკეთესო ექიმი, მსახიობი ან მასწავლებელი. ის, ვინც შენზე უკეთესია, ყოველთვის შენზე უკეთესად დარჩება, თუ თავად არ განვითარდი, ვერანაირი 'ხრიკები' ვერ წაგწევს მასზე წინ.
მეორე მხრივ, არ უნდა უარვყოთ ისიც, რომ მხოლოდ საკუთარი თავის დახვეწა საკმარისი არ არის და უნდა გავითვალისწინოთ კონკურენტის განვითარების დონეც. სწორედ ეს მიგვითითებს რამდენად ძლიერები უნდა გავხდეთ. ნებისმიერ სფეროში ჯანსაღი კონკურენცია გვაძლევს ხარისხს. მაგალითად, უამრავ კალმების მწარმოებელ ფირმას შორის მყიდველი ყოველთვის მეტად ხარისხიანს და ხელმისაწვდომს მიანიჭებს უპირატესობას. ეს დანარჩენ კომპანიებს აიძულებს კიდეც გაზარდონ თავიანთი პროდუქციის ხასისხი.
ამდენად, სხვათა წინსვლა ადამიანს შესაძლოა რაღაც ბარიერების გადალახვაში დაეხმაროს. მართალია, ჩვენ მაინც ჩვენი თავების მიმართ უნდა ვიყოთ მომთხოვნი და მაქსიმალისტები, მაგრამ, გვინდა თუ არ გვინდა, გარკვეულ წილად ეს მაინც ხდება შეჯიბრება...